Ev Derdi - Part II

Yok yani...ev yok! Var da ben parama kıyamıyorum. Parama kıyamadıkça kira fiyatları yükseliyor. Yani resmen 1 hafta içinde kiralar %5 arttı, gazeteler bile yazdı. Jumeirah'nın orada "The Greens" diye biryer var dediler. Benim gibi "expat"lar orada yaşıyormuş mutluluk ve huzur içinde. Gittim baktım neresi green belli değil, bildiğin çöl anasını satayım.

"Madem iki tane palmiye diktim o halde buranın adını neden The Greens koymayayım ki?"

Zihniyete bak!

Neyse daireler güzeldi ama, eğer zorlu pazarlıklardan alnımın akıyla çıkabilirsem 1 haftaya evime yerleşeceğim inşallah. Birşeyler atıştırmak üzere Mall Of The Emirates'e gittim, yürürken benim uzaktan bakıp arap sandığım bir kız gülümseyerek bana yaklaştı ve şöyle dedi:

-"Afedersiniz, birisi bana bir mesaj göndermiş ama arapça olduğu için okuyamıyorum, rica etsem siz okuyabilir misiniz?"

Ben de yıllar boyunca bana arap arap diyen arkadaşlarımı düşünüp ister istemez güldüm ve içtenlikle sordum kıza:

-"Ben de arapça bilmiyorum ki, sizce araba mı benziyorum?"

Kız bir anda benim bir araba benzetilmeyi hakaret olarak algıladığımı sandı ve ben derdimi anlatamadan özürler eşliğinde yanımdan uzaklaştı.

Hayır esas ilginç olan, kız beni, ben kızı arap zannediyoruz, kimse arap değil! Araplar nerede acaba?

Bir de taksilerin camlarına şöyle bir yazı koymuşlar "Hayvan şöför taksimetreyi açmazsa yolculuğunuz ücretsizdir". Yok ye? İnsanlık öldü mü arkadaşım? Ya adamcağız unutmuşsa taksimetreyi açmayı? Ben gideceğim yerin kaç para yazdığını biliyorum, üç aşağı beş yukarı anlaşırız biz ortadoğulu ya da pakistanlı/hintli kardeşimle, çekil aramızdan vahşi kapitalist! Nasıl olsa olan şöföre oluyor değil mi?

Bir de bu yazıyı görüp sevinenler vardır "ay ne medeni memleket" diye. Medeniyet o değildir bir kere! Karışmayın siz.