İlk Gün

Geldim.

"Hala anlayamadım gideceğimi" diyordum, geldim, hala anlamadım.

Kış ortasında bir bahar günü Ankara'da uyanış, teyzemin yaptığı nefis omleti mideye indiriş, babaanneyle vedalaşma ve annemin bitmek bilmeyen aramaları eşliğinde amcam ve servet tarafından havaalanına götürülüş...

Yolda edilen "Kapıyı fazla aralamayacaksın" temalı konuşmalar eşliğinde vardık havaalanına.

Annemin fizik kurallarına aykırı bir şekilde 45 kilo eşya sığdırdığı iki adet orta boy bavul check-in görevlisini oldukça üzdü ve amcamın cömertce uzattığı kredi kartını görmeden gözyaşları dinmedi.

Sis nedeniyle iptal edilen doğu uçuşları yüzünden cinnet geçiren vatandaşlarımızın THY'nin bakımlı görevlilerine yaptıkları "Senin babaYnın ağz...sı.ayım" şeklindeki protestoları duymazdan gelerek amcam ve Servet'le vedalaşarak huzur içinde bindim uçağıma.

Kısacık İstanbul uçuşunda horul horul uyudum ve gittiğim yer konusunda bir an bile düşünmedim. İstanbul'daki pasaport kontrolünde kendimi herzamanki gibi yurtdışına kaçmaya çalışan azılı terörist olarak hayal ettim ve bu gerçeği polis memurundan saklamaya çalıştım. Yeni iş arkadaşlarıma götürmek üzere üzerinde "Turkish Bomb" yazan bişey aldım, ama içinde ne olduğunu hala bilmiyorum. Lokumdur lokum. Lokumdur değil mi? (Kedidir kedi diye birşey vardı bir de...o neydi?)

Neyse...

Sonra bir kahve içtim, normalde kahve içmem aslında, ama normalde Dubai'ye de taşınmam, neden içmeyeyim ki?

Sonra müzik dinledim felan.

Dörtbuçuk saatlik uçuş boyunca Sherloock Holmes okudum. Adam öldü sonunda! Sonra başka birine başladım, dirildi tekrar. Alınacak dersler var.

Gecenin bir yarısı Dubai'ye indiğimde ciks bir ekranda adımı gördüm, bana söylendiği gibi sarı kıyafet giymiş kızlardan beğendiğim birtanesinin yanına gidip kendimi ve adımı gösterdim mağara adamı gibi. Kız çok güzel bir ingilizceyle benimle konuşmaya başlayınca tekrar modern insan oldum ve konuştum. Yüzlerce metrelik pasaport kuyruğunun yanından kızın kendine güvenen adımlarından cesaret alarak ben de yürüdüm ve hooooop! Hiç sıra beklemeden pasaport kontrolünü geçtim.

"Vay be, ne şirketmiş bizimki de hee" diye havalara girdim, kıza teşekkür ettim, beni almaya gelen otelin şöförüne sigara tuttum, istemeyince kolundan tutup şiddetle salladım ve zorla beraber sigara içtik sigara içilmeyen otel arabasında...

Bir adet otel odasında kalacağımı zannederken apartman dairesi gibi bir yer olduğu ortaya çıktı...Apart-Otel. Yaşasın! İki banyo, mutfak, salon, büyük yatak odası, buzdolabı, fırın, falan, felan...

Resepsiyonu aradım, internet bağlantısı yokmuş,

"7'ye basınca masöz geliyor mu" diye sordum (when press seven, massage come?) o da yokmuş...Tam ne yapacağım diye düşünürken bir baktım:

"Unsecured Wireless Network"!

Allah'ım sen ne büyüksün!

Öğlene doğru Ajay aradı. Kendisi takım arkadaşım. Ben teknik, o satış. Beni Emirates

kulelerinde çin yemeği yemeye götürdü. Oradan da ofise gittik. Tatil günü olmasına rağmen acil bir toplantı varmış. Böylece ilk günümden çalışmaya başlamış oldum!

İşte böyle...